روابط عمومی؛ ارتباط‌گران موفق یا ناموفق

بحث از روابط عمومی است و ارتباط. بدون شک روابط عمومی هنوز از نظر علمی مورد توجه و نگاه ویژه قرار نگرفته در حالی که همه اذعان دارند یکی از مهم‌ترین بخش‌های هر سازمانی روابط عمومی آن است که باید پاسخگو باشد، بدود، بنویسید، بسازد و به عبارتی کلی‌تر سنگ زیرین آسیا باشد.
هنر یا به تعبیری دیگر علم روابط عمومی تنها کارکرد تبلیغی ندارد؛ به تعبیر دکتر محسنیان راد «روابط عمومی عبارت است از فعالیت‌های ارتباطی و تدابیری که سازمان‌ها و موسسه‌ها برای ایجاد و خلق نگرش مطلوب و مقابله با نگرش‌های مختلف در پیرامون کار خویش دنبال می‌کنند. بر این اساس تبلیغات تنها بخشی از فعالیت‌های روابط عمومی به شمار می‌رود.» و هر آن‌کس که در این جایگاه خدمت می‌کند در کنار بی‌شمار وظایف مکتوب و شفاهی که بر عهده‌اش می‌نهند باید مشاوری صاحب قدرت تجریه و تحلیل باشد.
جامعه ارتباطی امروز جامعه‌ای افسار گسیخته است که در آن اطلاعات با سرعت حیرت‌آوری منتشر می‌شود و وجود و گستردگی شبکه‌های اجتماعی هم بر سرعت آن افزوده و باز در این میان آن‌که باید حواسش به همه چیز باشد روابط عمومی است.
کارکرد مدیریتی روابط عمومی را هم نباید از نظر دور داشت. نگاه سنتی به روابط عمومی اگر چه هنوز کامل برچیده نشده شرح وظایف مشخصی را برای این حوزه در نظر گرفته بود که جز نصب بنر و تبلیغ و چند کار کوچک و بزرگ دیگر وظیفه‌ای را برای او قائل نبود. حال آن‌که عصر جدید که با رشد تکنولوژی و تغییر در رفتار و نگرش در حوزه روابط عمومی هم تا حدودی تغییر ایجاد شده هر چند نه چندان مطلوب، روابط عمومی را در جایگاه کلان مدیریتی صاحب رأی می‌داند و می‌داند که داشتن نگاه حرفه‌ای به این حوزه نه تنها بر توانمندی روابط عمومی که بر غنا و جلب اعتماد مخاطب می افزاید.
گفتگو از دیگر موضوعات مهمی است که ضروری است در یک سازمان مابین مسوولان ارشد و روابط عمومی شکل بگیرد تا با تعیین استراتژی و برنامه ریزی عملیاتی به نتیجه مطلوب رسید. از این منظر گفتگو می‌تواند به حصول الگوهای مناسب برای عمل بینجامد ومگر ارتباط جز این است؟
نیم قرن کم و بیش از شکل‌گیری روابط عمومی می گذرد اما هنوز اهداف، جایگاه و کارکردهای این حوزه به‌طور شفاف مشخص نیست و هنوز سردرگرمی موهومی بر این حوزه سایه افکنده که وظایف حرفه‌ای روابط عمومی را نشانه گرفته است.
هنوز معتقدم جامعه ارتباطی امروز محصور شده در نقش‌ها و تکنولوژی‌های کوچک و بزرگ، نتوانسته ارتباطی آن‌چنان با مخاطب ایجاد کند که قصه مادربزرگ‌ها و شاهنامه فردوسی و حکایت‌های سعدی.
این قصه را شرح فراوان است؛ باشد تا مجالی دیگر و هفته روابط عمومی دیگری که دوباره چند روزی به یاد آورده می‌شویم.

اعظم موسوی- اداره کل کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان استان فارس