اگر معلم کلاس را روشن می‌کند، این بابای مدرسه است که چراغ خانه را روشن نگاه می‌دارد. اگر مدیر به برنامه‌ریزی می‌اندیشد، این خدمتگزار است که با همت شبانه‌روزی خود، بستر اجرای آن برنامه‌ها را فراهم می‌سازد. آنان در سکوت، نظافت و آرامش را به مدارس می‌بخشند و بدون آنان، هیچ چرخه آموزشی به‌درستی به گردش درنمی‌آید.
راهنمایان اخلاق و فروتنی
باباهای مدرسه صرفاً نیروی خدماتی نیستند؛ آنان راهنمایان خاموش اخلاق و فروتنی هستند.نگاه دلگرم‌کننده‌شان به دانش‌آموز هراسان کلاس اولی،کمک بی‌ریای‌شان به کودک ،زمین‌خورده،لبخندشان در روزهای پرالتهاب امتحان،
هر یک درسی است عمیق‌تر از بسیاری از کتاب‌های درسی.
دانش‌آموزان در کنار الفبا و ریاضیات، از آنان نیز می‌آموزند که زندگی بر پایه صبوری، وجدان کاری و انسانیت استوار است.
قدردانی در آغاز سال؛ ابتکاری فرهنگی و الگویی ملی
آموزش و پرورش فارس با برگزاری همایش «بابای خوب مدرسه» در آستانه بازگشایی مدارس، ابتکاری درخور تقدیر رقم زد. سپاس و قدردانی از حدود سه هزار خدمتگزار مدارس استان، نه‌تنها مرهمی بر زخم‌های معیشتی آنان بود، بلکه پیامی روشن به جامعه فرستاد:
در نظام تعلیم و تربیت، هیچ نقشی کوچک نیست؛ حتی کوچک‌ترین خدمت در مدرسه، نقشی بزرگ در ساختن فردای کشور دارد.
این رویکرد فرهنگی و انسانی، قابل ستایش و الگوبرداری در سطح ملی است. در روزگاری که بسیاری از تلاش‌ها در گردوغبار روزمرگی گم می‌شود، چنین حرکت‌هایی یادآور می‌شود که کرامت انسانی و شأن خدمتگزاران، بخشی جدایی‌ناپذیر از آموزش باکیفیت است.
چالش‌ها و مطالبات واقعی
البته این تجلیل، آغاز راه است و نه پایان آن. باباهای مدرسه همچنان با دشواری‌های سنگینی دست و پنجه نرم می‌کنند؛کمبود نیرو نسبت به حجم دانش‌آموزان و مدارس،دستمزدهای حداقلی و ناعادلانه،بیمه‌های ناقص و نبود امنیت شغلی پایدار،فقدان مزایای رفاهی و حق لباس،بی‌توجهی به ساعات اضافه‌کار و تلاش‌های مضاعف در نوبت دوم و ضرورت بهره‌مندی از طرح‌های حمایتی مانند واگذاری بوفه مدارس یا ایجاد صندوق‌های پشتیبان.
این مطالبات، خواسته‌های حداقلی یک قشر شریف است؛ بی‌توجهی به آن‌ها، نه‌تنها بی‌عدالتی آشکار است، بلکه به‌طور مستقیم بر کیفیت آموزش دانش‌آموزان اثر منفی می‌گذارد.
سرمایه اجتماعی در جامه ساده
هیچ‌کس خاطره بابای مدرسه را از ذهن نمی‌برد. بسیاری از مدیران، نخبگان و مسئولان امروز، هنوز هنگام بازگشت به مدرسه دوران کودکی، نخستین سراغ را از همان خدمتگزار مهربانی می‌گیرند که بی‌ادعا از آنان پاسداری می‌کرد.
این خاطرات جمعی، نشان می‌دهد که باباهای مدرسه سرمایه اجتماعی گران‌بهای نظام آموزشی‌اند. سرمایه‌ای که اگرچه در سکوت کار می‌کند، اما در ضمیر نسل‌ها ماندگار می‌شود و هویت فرهنگی یک جامعه را شکل می‌دهد.
ضرورت بازتعریف جایگاه بابای مدرسه
اکنون زمان آن فرارسیده است که نگاه سیاست‌گذاران آموزشی تغییر کند.
• بابای مدرسه باید از عنوان محدود «نیروی خدماتی» فراتر رود و به‌عنوان همکار تربیتی و شریک نظام آموزش بازشناسی شود.
• تجلیل‌های نمادین باید به‌سرعت با سیاست‌های عملی معیشتی، رفاهی و حمایتی همراه گردد.
• ابتکار آموزش و پرورش فارس باید به یک سند ملی تبدیل شود تا همه استان‌ها موظف به پاسداشت و حمایت واقعی از خدمتگزاران مدارس شوند.
بابای مدرسه، تنها کلیددار درهای کلاس‌ها نیست؛ او کلیددار اعتماد، امنیت و آرامش نسل فرداست. پاسداشت این قشر شریف، پاسداشت شأن آموزش و کرامت انسانی است.
انتهای پیام/
