مقدمه؛ در عرف سیاسی افراطیون یک مشخصه بارز دارند، آنها به راحتی حریم های قانون واخلاق و اعتقادات را می شکنند و موازین حاکم بر یک جامعه و نظام را زیرپا می گذارند. آنها قانون شکنان حرفه ای و کارآزموده دنیای سیاستند و اخلاق و باورها و اعتقادات در بازی سیاسی آنان دستاویز قرار می گیرد. اماافزون بر این مشخصه های مشترک، افراطیون در ایران ویژگی های منحصر به فردی دارند.
آنها برای نیل به اهدافشان به رفتارهایی دست می زنند که شاید در کمتر جایی دیده شود. افراطیون ایران برخلاف افراطیون سایرکشورها نیروهای پشت پرده یا اپوزیسیون نیستند، آنها حضوری آشکار در میدان سیاست دارند. از عجایب آنها اینکه از همه مواهب نظام سیاسی بهره می برند و در عین حالی که مدعی ولایتمداری و انقلابی گری و ارزش ها هستند ،اما بیشترین درجه ناسازگاری را با این سیستم دارند. مخالفت آنان از جنس نقد نیست، آنها بر حذف اصول و بنیادهای قانونی نظام پا می فشارند. چنانکه در تجربه ایام تصدی مسولیت افراطیون ثبت شده است از مجموعه مولفه هایی که پایه مشروعیت نظام دینی است موردی را نمی توان یافت که مورد تاخت و تاز افراطیون قرار نگرفته باشد.
در کارنامه آنها همه نهادهای نظام، هر کدام در برهه ای مورد تخریب قرار گرفته اند.
البته درک این نکته که چرا افراطیون هنجارشکنی و پرخاشگری رابه نمایش گذاشته اند چندان دشوار نیست.
رقابت انتخاباتی مصدر و محرک اصلی این جست و خیز سیاسی است .هر گاه احساس حقارت و ضعف نموده و ساختارهای غالب را در اختیار نداشته باشند بصورتی هیجانی و با شعارهای فریبنده عدالت خواهی ،وا اسلاما،حمایت از مستضعفین وارد عرصه رسانه شده و تمامیت مجموعه نظام را به باد تهمت و افترا گرفته و انواع تهدیدات را بر زبان جاری می کنند.
در قسمت دوم با نگاهی به عملکردچند عضو شورای شهر شیراز به عوامل و دلایل این تحرکات خواهیم پرداخت.
ادامه دارد…..
