فیلم بلند تجربی مهاجران ساخت هنرمندان شیرازی دردومین دوره جشنواره بین المللی بولیوی پذیرفته شد

به گزارش پگاه خبر ؛این جشنواره از ۱۱ تا ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲ در بولیوی برگزار می شود .
شعار این جشنواره
“ما به سینما، حقوق بشر و کودکان اهمیت می دهیم” تلاش دارد که با درک فیلمسازان از زندگی روزمره آشنا شویم و ببینیم که چگونه آنها را برای ایجاد ایده های تازه شخصی در هنری مانند سینما الهام می بخشد.
مهم نیست اهل کجا هستید یا پروژه شما نشان دهنده چه ژانری است ، این جشنواره با موضوع آزاد برگزار می شود.
ما می خواهیم دید و عقاید شما را ببینیم!
فیلم بلند تجربی ” مهاجران” ساخته ی مسعود احمدی در شیراز با عوامل و هنرمندان شیرازی ساخته شده است .
فیلم تجربی مهاجران با زمان ۸۵ دقیقه، فاقد هرگونه دیالوگ و میان نویس است.
فضای فیلم به ۱۵ شخصیت می پردازد.
با هر کدام از این شخصیت ها همراه می شویم اما قصه ای از آنها تعریف نمی شود.
در واقع ۱۵ شخصیت قصه دار بدون قصه در فیلم داریم.
فیلم انگار ادامه دهنده راه یرژی گروتفسکی و تئاتر بی چیز است اما این بار نه در نمایش، بلکه در سینما با آن رو به رو هستیم.
بی چیز در همه چیز…
از شرایط تولید که بگذریم،
هر چیزی در فیلم هم هست و هم نیست.
با پرنده ای رو به رو هستیم که هم هست و هم نیست.
قطاری که رد می شود اما نیست.
ماشینی که رد می شود اما نیست.
انفجاری که رخ می دهد اما نیست.
و آدم هایی که هم وجود دارند و هم وجود ندارند.
مهاجرت هم همین است.
از زادگاهت می روی اما انگار هنوز هستی.
به جایی دیگر می روی، حضور فیزیکی خودت را حس می کنی اما خود واقعی ات را در کشورت جا گذاشتی.

شایان ذکر است عوامل دست اندر کار این فیلم عبارت اند از:
عوامل فیلم
مهاجران
نویسنده و کارگردان: مسعود احمدی
تصویربردار: هاشم بیطرف نوبندگانی
تدوین، صداگذاری و تصحیح رنگ: شیما پورسهم الدین
صدابردار: محسن دانشور
موسیقی: آراد آبادانی
عکاس: احسان پارسا، امین غفارپور
طراح لباس: مریم احمدی
مدیر صحنه: محمدعلی بشنام
مدیر روابط عمومی: محمد ناصریراد
بازیگران:
شیما پورسهم الدین
غزال رفیعی
مهرداد سهامی
علیرضا یقطین
مجید یزدان شناس
مریم دهقانی
شیوا بافهم
مبینا خیری
سارا زارعی
نگین صغیر
ساناز چمن ماه
تیران علمدارفرد
امیرمحمد سهرابی
امین دولت خواه
فائزه جباری
محسن استواری
سام پارسا
هرمان احمدی

فیلم تجربی مهاجران با زمان ۸۵ دقیقه، فاقد هرگونه دیالوگ و میان نویس است.
فضای فیلم به ۱۵ شخصیت می پردازد.
با هر کدام از این شخصیت ها همراه می شویم اما قصه ای از آنها تعریف نمی شود.
در واقع ۱۵ شخصیت قصه دار بدون قصه در فیلم داریم.
فیلم انگار ادامه دهنده راه یرژی گروتفسکی و تئاتر بی چیز است اما این بار نه در نمایش، بلکه در سینما با آن رو به رو هستیم.
بی چیز در همه چیز…
از شرایط تولید که بگذریم،
هر چیزی در فیلم هم هست و هم نیست.
با پرنده ای رو به رو هستیم که هم هست و هم نیست.
قطاری که رد می شود اما نیست.
ماشینی که رد می شود اما نیست.
انفجاری که رخ می دهد اما نیست.
و آدم هایی که هم وجود دارند و هم وجود ندارند.
مهاجرت هم همین است.
از زادگاهت می روی اما انگار هنوز هستی.

به جایی دیگر می روی، حضور فیزیکی خودت را حس می کنی اما خود واقعی ات را در کشورت جا گذاشتی.

انتهای پیام/ابراهیم عباسی