دلال بازی صنعتی

هرساله در بهمن ماه یک قدرت نمایی رسانه ای در حوزه اقتصادی اتفاق می افتد و سپس همان آش وهمان کاسه که فقر را به رخ می کشاند.
در واقع پس از بهمن دوباره بی اعتباری و کاستی ها گریبان اقتصاد وپروژه ها را میگیرد و باقی قضایا.
تمجید از صنعتگران نیز به همین منوال است، تمجید در فصلی خاص وباقی قضایا .
صنعتگران ورشکسته ای که ۱۲ ماه سال از بخش های دولتی در رنجش هستند وانتقاد می کنند به یکباره تندیس های بلورین بدست، برای عکس یادگاری لبخند می زنند. معلوم نیست قسم حضرت عباس شان درست است ویا…..
صنایعی که جز دامن زدن به تورم به بهانه تحریم ها دستاوردی نداشته وندارند. تسهیلات بگیران که می‌گیرند وپس نمی دهند و دست آخر رفاه اجتماعی در محاق است. چرا که حاصل کار صنایع به گشایش های اقتصادی ورفاه اجتماعی نینجامید است.

جنگ اکراین در ماه‌های گذشته باعث شد اقتصاد ایران بیش از پیش به جیره بندی نزدیک شود. صنایع در عرصه خودکفایی حرفی برای گفتن ندارند.
هرچند چنبره اقتصاد دولتی اعتماد واعتباری به بخش خصوصی نمی دهد و انگار در حوزه سرمایه گذاری، دولت سیزدهم نیز دستاوردی ندارد چرا که موفق به احیای توافق با دول جهانی نشده است و
سیاست های تنش زا کاهش که نیافته هیچ بیشتر هم شده است.
حالا نبود اشتغال به مهاجرت ها دامن می‌زند. بیکاری ومهاجرت شاخصه شکست اقتصادی است. سرمایه گذاران به دلیل بی اعتمادی وارد گود نمی شوند و ارتباط مالی با بانک های جهانی برقرار نشده است.
در داخل کشور نیز زیر ساخت های تولید چون برق برای صنایع مهیا نشده و حالا از صنایع بزرگ وکوچک خواسته شده، خودشان برق خودشان را تامین کنند.
بانک های دولتی وخصوصی نیز رغبتی به پرداخت تسهیلات به صنایع بدون سکاندار ندارند. هرچند مدیران ارشد در فارس با تحکم سخن می گویند اما بد حسابی صنایع وبی رونقی آنان، عدم توان در برند سازی و حضور در بازارهای ملی وبین المللی زبانزداست واین ناتوانی توجیه اقتصادی ندارد تا اعتماد بانک ها را جلب نماید.
بانک ها منابع خود را در خارج استان به گردش در می آورند اما در پهنه تنگ نظران خیر.

در فارس صنایع بزرگی فعال بوده که عمدتا تعطیل و موج بیکار تولید کرده اند. حتی تلاش برای راه اندازی بعضی چندان موفق نبوده است.

تولید بیکار در فارس همچنان ادامه دارد چنانچه بزرگ نمایی های مدیران فارس در مورد پتانسیل های موجود ادامه دارد.

هر سفیری که از خارج آمد، پتانسیل ها را به او نشان دادیم اما رفتند و نیامدند.
خصوصی ها در فارس معتقدند دیگی که برای آنان نمی جوشد نباید برای خارجی جماعت هم بجوشد. این در حالی است که بازار دلالی در فارس گرم گرم است.

در نگاهی دیگر باید به رسوب مدیران تاریخ مصرف گذشته در بخش های خصوصی توجه نمود. بخش خصوصی و تعاونی هایی که تا کنون قدم از قدم برنداشته اند و امضا های طلایی را در اختیار دارند.

فرزاد وثوقی روزنامه نگار

انتهای پیام/