هدف مذاکره کنندگان فرسایشی کردن برجام است

به گزارش پگاه خبر؛مذاکره قطب انقلابی با قطب استعماری بدون نتیجه است. اگر فرض را براین بگذاریم که درقالب وشکل سنتی با دنیای پرسرعت وتحولگرا به مذاکره خواهیم پرداخت ، این مذاکره به هیچ عنوان جواب نخواهد داد. اشتباه ما از روز اول به نوعی ساده انگاری مطلب بود. اگر شکل مذاکره همان شکل اول است ، هیچ تضمینی بین طرفین رد وبدل نخواهد شد. اگر از دول اروپایی وآمریکایی تضمین طلب کردیم وبه ما ندادند بدان معناست که آنان به دنبال اهداف دیگری دربلند مدت بوده وهستند. همین فرسایشی بودن برجام وطولانی مدت شدن آن به نوعی تحقق اهداف بلند مدت مذاکره کنندگان است.

کفه انتظارات داخلی به واسطه تنگی معیشت درحال سنگینی است. اعتماد ازدست رفته تلقی می شود چرا که دولت ها به عهد خود با ملت وفا نکردند. اقتصاد روزهای سخت خودرا سپری می کند. مذاکرات نه از دولت یازدهم ودوازدهم که با جنجال همراه بود که از دولت های نخست درحال انجام بوده ومی توان به پیینه آن مراجعه داشت.

واقعیت مطلب این است که شکل جنگ ها تغییر کرده است. جنگ ها یا اقتصادی است ویا اخیرا بیولوژیک، هرچند در معرکه های نظامی ومسبوق به سابقه از تسلیحات شیمیایی ومیکروبی استفاده می شد، اما شکل بیولوژیک آن به نوعی پیوند با اقتصاد دارد. دراین نوع نبرد کشته های طرفین قهرمان ملی تلقی نمی شوند تا دولت ها موظف باشند بازماندگان آنان را حمایت کنند.

دراین جنگ انسانها مانند برگ درخت برزمین می افتند وانگار کسی پاسخگو نیست. درواقع شمار تلفات به اعداد تبدیل می شوندو خانواده های بسیاری در جریان درمان کذایی هم توان اقتصادی خود را از دست می دهند وهم به زیر خط فقر کشیده می شوند.

خود فقیر سازی یک پروژه سیاسی بلند مدت در ممالک جهان سوم است که البته روند مهاجرت را شدت می بخشد این گونه مهاجرت ها وترکیب بی هویتی در دو بخش درون وبرون مرزها سازماندهی شده است . از طرفی این روزها بازماندگان جنگ بیولوژیک چنان زیر خط فقر قرار گرفته اند که برای خروج آنان از این وضعیت به برنامه های جهادی نیاز است. شغل های بسیاری از بین رفته تلقی می شوند و دولت ها برای اخذ مالیات کیسه دوخته اندوباید دید دولت ها از چه کسانی مالیات می خواهند .

به ابعاد مذاکره اشاره داشتیم که با روند فعلی وآنچه برما گذشته نمی توان امیدوار بود. نبرد درجبهه اقتصادی آغاز شد وتهاجم به سنگرهای فرهنگی آسیب جدی رساند. ترمیم سنگرهای فرهنگی شاید به یک قرن زمان نیازدارد چرا که اگر به ابعاد فساد در جامعه نگاهی گذرا داشته باشیم درخواهیم یافت خیلی ها چمدان بسته اند ویا خیلی ها همچنان می خواهند چمدان خود را پر کنند.

ایران کشوری ثروتمند است. اگر به متن سخنرانی ها دقت کنیم ، مدیران ملی واستانی درمورد ثروت های ایرانی توجهات ویژه ای دارند. درواقع حجم اختلاس ها به حدی است که اگر کسی مانع آن می شد می توانستیم امید داشته باشیم روزی آبادی را خواهیم دید.

مع الوصف وهمانطور که گفته شده است نمی توان به بیرون مرزهای درابعاد مذاکرات امیدی داشته باشیم . برجام تاریخ مصرف خودرا به پایان رساند و اصالتا دستاورد آن انتظار بود که تحقق یافت. تنش های اجتماعی محصول همین انتظار است، تنش هایی که درحال ضعیف شدن است. با تزریق کووید ۱۹ برپیکره جوامع بشری ، اتفاق مهم تفریق بود. تفریقی که نیازمند تمامی جنبش هاست.

بعید بنظر می رسد در گوشه گوشه جهان اتفاقی مبنی بر”اتفاق نظر” بیفتد چرا که دکترین استعمار نو بسیار دقیق ومحاسبات میلی متری است. همه چیز به سمت مجازی شدن در حال حرکت است و باورها درحال کمرنگ شدن. چرا که وقتی ماشین ها قرار بر پاسخگویی دارند ، احساسی برای ملاطفت باقی نخواهد ماند. حالا این ماشین آدم های تربیت شده باشند یا واقعا ماشین . ///

فرزادوثوقی روزنامه نگار

انتهای پیام/