فیلم کوتاه «پایان باز..» از شیراز راهی انجمن مستندسازان ایران شد

محمد حسین نیکوپور کارگردان این فیلم گفت: این فیلم روایت تصویری از دورانی است که بسیاری از مردم به دلیل همه گیری کرونا ناچار به خانه نشینی شدند و در این میان بسیاری از هنرمندان به این اندیشه واداشت که برای رهایی از ملال روزهای تکراری قرنطینه دست به خلق آثاری هرچند شخصی بزنند.

وی تصریح کرد: «پایان باز…» محصول نگاه شماری از بچه‌های قدیم سینمای جوان شیراز است که در سال‌های ۷۹ و ۸۰ دوره فیلمسازی را در کنار یکدیگر سپری کردند و به پیشنهاد یکی از این گروه به خاطر کرونا و قرنطینه هر یک از دریچه خانه یا اقامتگاه شأن نمایی از پنجره گرفتند تا دوران خانه نشینی را ثبت کنند، بنابر این فیلم حاصل نگاه فیلمسازان سابق سینمای جوان شیراز است که اکنون در گوشه و کنار ایران به زندگی ادامه می‌دهند.

این فیلم ساز جوان ادامه داد: در این روایت تصویری نماهایی ثابت از روزهای کشدار قرنطینه از شهرهای شیراز، کرج، تهران و تبریز کنار یکدیگر قرار گرفتند تا این حس کرختی ناشی از جانفرسایی خانه نشینی را به تماشاگر القا کند.

نیکو پور یادآور شد: البته این فیلم با وجودی که از نماهای متفاوتی با کادربندی‌های افراد دیگری بهره برده اما حاوی نگاه شخصی است که من از آنان خواستم و همین به ساخت آن کمک کرد بنابر این لازم می دانم فارغ از هر قانون نوشته و نانوشته فیلمسازی و زیباشناسانه عنوان کنم که این فیلم بر پایه نگاه شخصی است و در پی ساختارهای مرسوم نیست شاید با وجود فضای مجازی ایده «دوربین قلم» گزینه بهتری است که آسان‌تر بیان کننده تفکرات فیلمساز است.

وی افزود: تدوین و صداگذاری فیلم یادشده را ملیحه طوبایی و امیر نریمانی در نهایت انجام داد و پس از اینکه انجمن مستندسازان ایران فراخوان جشنواره «کرونا و من» را منتشر کرد این اثر به پیشنهاد میلاد خالقی منش، دبیر جشنواره و رئیس انجمن مستندسازان ایران تدوین مجدد شد تا برای داوری آماده باشد.

کارگردان فیلم «پایان باز …» ادامه داد: در ساخت این فیلم کوتاه، امیر نریمانی، علی بردبار، احسان عظیمی، حسن کلاهی، حسین ذهبی و سروش پاریزی همکاری صمیمانه ای داشتند.

وی یادآور شد: نام اولیه این فیلم قرار بود «چند نگاه» باشد اما ترجیح دادیم آن را «پایان باز…» انتخاب کنیم که هم ساده است و هم با روند فیلم سازگاری دارد.

نیکوپور افزود: فیلم کوتاه پایان باز… در پلتفرم اینترنتی «هاشور» به مدت یک هفته قرار می‌گیرد تا علاقه مندان بتوانند آن‌را تماشا کنند و افزون بر داوری مردمی که در صفحه اختصاصی انجمن مستندسازان ایران در اینستاگرام انجام می‌گیرد، توسط داوران این جشنواره داوری می‌شوند.

وی تاکید کرد: فیلم‌هایی به این جشنواره راه پیدا می‌کنند که بر اساس موضوع‌هایی مانند شهر، خانه و روابط ساخته شده باشند.

 دبیر پروژه «کرونا و من؛ یک روایت تصویری» پیروز کلانتری، مستندساز است و هیئت داوران این جشنواره را دکتر نهال نفیسی، انسان‌شناس، حبیبه جعفریان، نویسنده، دکتر محمدرضا کلاهی، جامعه‌شناس، مانی پتگر، مستندساز و مریم سپهری، مستندساز تشکیل می‌دهند.

جشنواره یادشده در قالب پروژه «کرونا و من؛ یک روایت تصویری» توسط «انجمن مستندسازان سینمای ایران» با همکاری شبکه نمایش مستند «هاشور» و «بنیاد کیارستمی» با حمایت «رایتل» و «شهرداری تهران‌» برگزار می‌شود.

انتهای پیام/